Кык вежон мысти письмӧ воис. Зэв шога гижӧ, Колчак пӧ тані став уджӧс бырӧдӧма.
Сэсся ланьтіс... Нинӧм абу ыстӧма. Виччысси, мудзтӧдз виччыси: "Кытчӧ веськалін, багатырӧй? Мыйла барай юӧрыд абу?"
Сёрӧнджык сӧмын тӧдмалі, Колчаклӧн пеж салдатъяс виӧмаӧсь пӧ сійӧс. Сьӧлӧмӧй быттьӧкӧ биын сотчӧ, лолӧй шымыртчис: "Сідзкӧ став уджъяссӧ Колчак бырӧдӧма. Бара ӧмӧй колям пемыдінын?"
Ёртӧй локтіс:
— Эн бӧрд! Усьӧма тышын кӧ, абу пӧльзатӧг. Уджаліс революция вӧсна. Сылӧн вирнас миян чышъянъяс гӧрдӧдісны. Сійӧс кутам казьтывны кыдзи олӧм сетысьӧс, ёна уджалысьӧс, бара жӧ кыдзи пеж Колчаккӧд революция понда вермасьны мунӧм мортӧс, — шуис.
Ёнмис сьӧлӧмӧй. Бара повтӧг водзӧ видзӧда. Водзын паськыд туйяс, гӧрд лунъяс. И ті ме моз ёнмӧдчӧй, удмуртъясӧй, революциялы паныд мунысь вир юысьясӧс бырӧдӧмӧн водзӧ мунӧй гӧрд шонді кыпӧдчӧмлань.
Оригинал тані, лб. 67−69.
Комментариев нет:
Отправить комментарий